( Roma Aşk Çeşmesi'nden)
Geçen günlerde paylaştığım Jane Austen'ın 'Aşk ve Gurur' kitabı için bir anket yapmıştım sizinle. Sizce "Aşk mı gurur mu?" diye..
Açık ara farkla gurur çıktı! Nasıl gurur ya?.. Aşkın olduğu yerde siz gerçekten mantıklı düşünüp o sırada pompalanan kan akışının sesinden gururunuzun sesini duyabiliyor musunuz? Ben aşıkken gururumu kaç kere ayaklar altına almaya hazır olduğumu gayet net hatırlıyorum. Hıı ne zaman karşınızdaki hata üstüne hata yapıyor, sizdeki aşkı yavaş yavaş boğarak öldürüyor; işte o zaman gururunuzla hareket edebiliyorsunuz. Yoksa zavallı gurur, aşkla ne zaman savaşmaya kalksa sürekli yeniliyor.
Ama şunu da söylemeden geçmeyeyim: Karşınızdaki sizin gururunuzu ayaklar altına almaya çalışıyorsa, siz de onun kafasını ayaklarınızın altında iyice ezin. Siz istemedikçe kimse sizi üzemez. Aşktan kör oluyoruz dediysek de öldürtmeyin kendinizi. Gurur mu aşk mı diye seçiminizi başkasına bırakmayıp kendiniz yapacak kadar da güçlü olun!..
Anketten sonra içimde kalmıştı, söyledim rahatladım. Anlayacağınız bende sorunun cevabı her zaman AŞK AŞK AŞK..
(Kolumdaki dövmede yazan ilk sözcüğü de böylece öğrenmiş oldunuz. ;) )
Bence aşk insana gurur vermeli
YanıtlaSilFarklı bir bakış açısı olmuş. :) Umarım herkes gurur duyacağı, her daim sırtını huzurla sevdiğine yaslayacağı bir aşk yaşar.. Yorum için teşekkürler..
Sil